SCHWALBE-MEDEWERKER
SEBASTIAN BREUER WINT
BADLANDS OP DE G-ONE RS
784 kilometer in 43,5 uur zonder slaap.
Badlands is een van de beroemdste en tegelijkertijd zwaarste gravelraces ter wereld:
- 784 kilometer, bijna 15 000 hoogtemeters en temperaturen tot 42° Celcius.
- In totaal 43 uur en 40 minuten op de fiets, alleen onderbroken door pauzes om te eten en de drankvoorraad aan te vullen.
DE RACE
Sebastian Breuer, die als Liaison Manager Race bij Schwalbe teams en atleten begeleidt, reed op de G-One RS (45mm) vanaf de start zijn eigen ritme. Na een aanvankelijke achterstand haalde hij na ongeveer 60 kilometer de kopgroep in. Toen bracht hij de kopgroep "per ongeluk" terug tot drie renners. De reden: zijn versnellingen waren verkeerd afgesteld en hij kon de laagste versnelling niet gebruiken. Hij moest dus meer snelheid maken voor beklimmingen om niet vast te komen zitten. Na ongeveer 180 kilometer reed Breuer alleen aan de leiding en dat bleef zo tot het einde. De tweede plaats ging naar Ben Koch op de G-One Overland (40mm), die na 45 uur en 19 minuten de finish bereikte.
ZELF-TALK
Meer dan 600 kilometer zonder een andere renner te zien: "Ik praatte tegen mezelf en bleef mezelf motiveren." Een keer werd Breuer ook luidruchtig toen hij boos was op zichzelf. Hij had een bocht gemist en moest na 2,5 kilometer omkeren om weer op de baan te komen: "Idioot, wat doe je hier? Concentreer je eens. Dat was ook weer een goede wake-up call in het laatste kwart van de race."
DE ZWAARSTE FASE
De laatste 100 kilometer. Het was bijna allemaal bergop, de afdalingen waren steil en gevaarlijk. Bovendien liet het slaaptekort zich voelen: "Dat was het zwaarste wat ik ooit mentaal en fysiek heb gedaan." Uiteindelijk was de sleutel tot succes zijn onvoorwaardelijke wil, die hij eenvoudig samenvat: "Je weet dat je je vinger al op de overwinning hebt, je moet gewoon op jouw tempo doorrijden." En Breuer ging nog een stapje verder - op een 13 kilometer lange klim met een stijgingspercentage tot 20%, gaf hij nog een keer echt gas. "Ik had nog steeds goede benen en wilde naar achteren seinen: Je hebt geen kans meer, je komt nergens meer aan." Met meer dan 300 watt reed hij de klim uit en vergrootte zijn voorsprong met meer dan een half uur tot de finish.
110 EURO VOOR COLA EN SNICKERS
De voorraden moesten niet alleen genoeg zijn voor een rit door de woestijn, maar ook voor een hele nacht zonder tussenstop. Breuer had daarom enkele kilo's extra bagage op zijn fiets om er doorheen te komen. Op een windjack na, gebruikte hij alle ruimte voor eten en drinken. Pas om 8 uur kwam de verlossing: ontbijt, koffie, cola. Breuer gaf tijdens zijn rit in totaal 110 euro uit aan cola en Snickers om zijn energiereserves aan te vullen.
DE NACHTEN
"De eerste nacht was erg mooi, helemaal stil, een ongelooflijke sterrenhemel, plus de maan. De tweede nacht zag ik veel dieren: Wilde zwijnen, enorme reeën, patrijzen, dassen, een vos. Helaas heb ik niets van het landschap gemerkt, ik had 's nachts door Bensheim kunnen rijden. Pas toen ik de volgende ochtend wakker werd in het bergdorp, besefte ik wat een geweldig landschap het was." Het slaaptekort liet zich geleidelijk voelen. "Tegen de tweede dag realiseerde ik me dat ik dingen zag die niet bestonden. Ik dacht bijvoorbeeld dat er een fotograaf was, maar toen ik dichterbij kwam, was het gewoon een rots."
HET HIGHLIGHT
De finish was niets bijzonders voor Breuer - hij was te moe en te uitgeput om iets te beseffen. "Het raakte me emotioneel helemaal niet, ik ging meteen naar bed." Pas met een beetje afstand besefte hij in de loop van de volgende dag: "Wow rad, ik heb Badlands gewonnen." Zijn echte hoogtepunt was ongeveer 120 kilometer voor de finish, toen fotografen en filmploegen op een punt stonden te wachten. "Toen realiseerde ik me: ze zijn hier omdat je op het punt staat de race te winnen. Dat was echt een kick en ik kwam automatisch in een flow, had een totale high."
DE SET-UP
Breuer reed op Schwalbe's G-One RS, 45mm, tubeless, met meer dan 100ml melk per band om het zekere voor het onzekere te nemen. En dat loonde, hij kwam net als de andere Schwalbe atleten Chris Hall en Cynthia Frazier zonder kleerscheuren door de wedstrijd. Zijn conclusie: "De G-One RS is al het hele jaar mijn favoriete en beste band, ik vertrouw er blindelings op." Het maakte het verhaal rond, want Breuer reed een jaar geleden op Badlands op het allereerste prototype van de band. "Om nu terug te komen en te winnen met de productieband is een geweldige ervaring. In het totaalpakket, dat ik er ook aan heb gewerkt als onderdeel van het project, is het briljant. De persoonlijke band met de band maakt het speciaal."
